مقدمه: 

انسان همواره از زمين لرزه وحشت دارد . هر سال در اثر خرابي هاي عظيمي كه زمين لرزه ها به وجود مي آورند ، افراد زيادي جان خود را از دست ميدهند .زمين لرزه ها اگر شديد باشند ، بزرگترين سوانح و بلاياي طبيعي را باعث مي شوند . سالانه حداقل دو زمين لرزة‌بزرگ و هزاران لرزة كوچك تر در زمين رخ ميدهد فقط در موارد معدودي مي توان زمين لرزه را پيش بيني كرد  از قبل اخطارها و توصيه هاي لازم را به اطلاع مردم رساند.
از زماني كه انسان توانايي نوشتن و طراحي كردن را به دست ‌آورده ، گزارش هايي در مورد وقوع زمين لرزه به ثبت رسيده است. به نظر مي رسد كه شهر باستاني « تروي » حدود3000 سال قبل در اثر زمين لرزه ويران شده باشد . حوادث ناشي از زمين لرزه در تمام قرون وجود داشته و بعضي وقت ها با تلفات جاني بسيار همراه بوده است . در سال 1755 ميلادي ، وقتي شهر ليسبون (‌پايتخت كشور پرتغال ) به شدت تكان خورد ، حدود 30000 نفر از مردم جان با ختند . در قرن نوزدهم زمين لرزه هاي بزرگي در ايران ، هند ، ژاپن و ايتاليا و كشورهاي آمريكاي جنوبي و مركزي به وقوع پيوسته است . در تمام موارد‌، قبل از وقوع زمين لرزه هيچ اطلاع و اخطاري وجود نداشته است . اما تمام زمين لرزه ها در مناطقي رخ داده اند كه  سابقه اي طولاني از زمين لرزه داشته اند ؟؟؟؟؟؟

صد سال آخر 
در ابتداي قرن حاضر ، جمعيت زمين يك ميليارد نفر بود .اكنون جمعيت زمين به 6ميليارد رسيده است و  اين رشد هنوز ادامه دارد. شهرها گسترش يافته اند و افراد بيش تري در مناطق حومة شهرها ساكن شده اند. بسياري از مردم جهان در نقاطي زندكي مي كنند كه زلزله خيز به شمار مي آيند و سابقة‌زمين لرزه داشته اند و به همين دليل، وقوع فجايع  انساني بزرگتر ، متحمل به نظر مي رسد .
بعضي از شهرهاي بزرگ در معرض خطر قرار دارند . در سال 1906 ميلادي زمين لرزه اي سانفرانسيسكو را تكان داد و بخش وسيعي از شهر را ويران كرد و وقوع آتش سوزي هاي گسترده نيز بر ابعاد ويراني افزود. توكيو هم در سال 1923 زمين لرزه را بار ديگر تجربه كمرد و مكزيكوسيتي نيز چندين بار به لرزه درآمد.يكي از بدترين زمين لرزه ها در سال 1976 در شهر صنعتي تانگشان در چين به وقوع پيوست كه حدود 000/650 نفر را به كام مرگ فرو برد .
 قدرت يك زمين لرزه را مي توان از آن چه بر سر زمين مي آورد فهميد . در سال 1968 يكي از شديدترين زمين لرزه هاي اين قرن در شهر « انكوريچ» در الاسكا به وقوع پيوست.
 خيابان ها شكاف برداشتند و دهان بازكردند و در بعضي نقاط  زمين حدود 11متر بالا آمد .خشكي مثل ژله به لرزه در آمد و موجب لغزش هاي زمين شد . امواج عظيمي از دريا به سمت ساحل هجوم مي آوردند و ويراني را كامل كردند . به دشواري مي توان چيزي ساخت كه درچنين زمين لرزه اي دوام آورد وبر جا بماند .
امروزه ، چه در مناطق شهري و چه در مناطق روستايي ، سكونت در يك ناحية زلزله خيزي امري عادي شده است . هر بار پس از وقوع زمين لرزه ، خرابي ها ترميم مي شود و انسان درس هايي مي آموزد كه چگونه هنگام زمين لرزة‌ بزرگ بعدي بقاي خود را حفظ كند اما همواره هر فردي اميدوار است كه زمين لرزة بعدي در نقطه‌اي ديگر رخ دهد .
سنگ هاي متحرك 
به سادگي مي توان شواهدي يافت كه زمين زير پاي ما آن طور هم كه به نظر ميرسد ، آرام و پايدار نيست . به ناحيه‌اي كه لايه هاي سنگي زمين در معرض ديد قرار دارند نظر اندازيد . تپه هاي ساحلي مكان خوبي براي آغاز اين جستجو هستند . خطوط سنگ ها را بررسي كنيد و ببينيد آيا مستقيم هستند . اگر چنين باشد ، اهالي آن محل خوش شانس هستند .اما اگر سنگ ها شكسته و خم شده و زاويه دار باشند ، مشخص مي شود كه در گذشته نيروي بزرگي آن هارا به حركت و جابجايي واداشته است . اين نيرو ممكن است زمين لرزه هايي را به وجود آورده باشد.
 لايه هاي سنگ
بيشتر سنگ هايي كه برروي آن ها قدم مي گذاريم ، از قطعات كوچكي ساخته شده اند كه به هم فشرده شده اند . اين تكه ها و قطعات يا در اثر خرد شدن سنگ هاي قديمي به وجود آمده اند و يا از بقاياي گياهان و جانواران شكل گرفته اند . اين نوع سنگ ها را سنگ رسوبي مي نامند. بعضي وقت ها بقاياي گياهان و جانوران ، درون سنگ هاي رسوبي به شكل فسيل حفظ مي شود .
 بعضي رسوبات به وسيله آب دريا شسته شده اند و به بستر دريا انتقال پيدا كرده اند . ساير رسوبات هم بقاياي حيات در درياهاي باستاني هستند كه مرده اند و به بستر دريا افتاده اند. وقتي سطح آب دريا بالا مي آيد و خشكي در آب فرو مي رود و زير لايه هاي گل و لاي قرار مي گيرد نيز امكان شكل گيري سنگ هاي رسوبي به وجود مي آيد .
 سنگ آهكي يكي از انواع سنگ هاي رسوبي است .قطعاتي كه سنگ آهن را مي سازند ، زماني صدف يا بقاياي موجودات دريايي بوده اند كه پس از مرگ اين موجودات در بستر دريا رسوب كرده اند ، به تدريج ، در بستر تخت و گسترده ،لايه به لايه بر اين رسوبات افزوده شده است اين نوع لايه هاي سنگي را چينه مي نامند كه شكل گيري هر لايه هزاران سال طول مي كشد و رسوبات به تدريج روي هم انباشته مي شوند .
چين ها و گسل ها :
لايه هاي رسوبي معمولاً‌به شكل تخت و صاف باقي نمي مانند. اين لايه ها از بالا ، پايين و كناره ها تحت فشار قرار دارند . و تغيير شكل ميدهند. البته تغييرات مزبور در مقياس زمان زمين شناختي ، كه معمولاً ميليون ها ميليون سال را در بر مي گيرد ، به وجود مي آيند .
نيروهاي مؤثر بر سنگ ها مي توانند آنها را خم كنند؛ درست مانند انگشتي كه بر يك ورق كاغذ فشار وارد مي آورد. خم شدن سنگ را چين خوردگي مي نامند. رشته كوه هاي بلند زمين نيز به همين شكل و با دين خورىن سنط هاي رسوبي به وجود آمده اند. به اين ترتيب مي توان توضيح داد كه چرا بقاياي فسيل موجودات دريايي معمولاً در نوك سلسله كوه هاي چون آلپ و هيماليا پيدا مي شود. 
بعضي وقت ها لايه هاي سنگ به جاي آن كه در اثر فشار خم شوند، شكسته         مي شوند. اين حالت شبيه شكسته شدن استخنوان بازو است. استخوان به دو تكه تقسيم مي شود كه در يك امتداد قرار ندارند و از حالت همراستايي خارج شده اند. 
وقتي نظير اين حالت در مورد لايه هاي سنگ اتفاق مي افتد، خط گسل به وجود     مي آيد. برخلاف شكستگي بازو كه امكان ترميم و جوش خوردين آن وجود دارد، خط گسل همواره باقي مي ماند و باعث سستي زمين مي شود. اگر فشار روي سنگ ها باز هم افزايش يابد، حركات بيشتري را به دنبال مي آورد. معمولاً ابتدا سنگ هاي نزديك به خط گسل به حركت در مي آيند. 
چين ها و گسل ها شواهد ساده اي هستند كه نشان مي دهند نيرويهاي بزرگي بر سنگ ها ورد مي آيند. در بعضي نقاط زمين اين نيروها فعال تر هستند و احتمال وقوع زمين لرزه وجود دارد. اين حركات معمولاً خيلي كند هستند و در زماني بسيار طولاني انجام مي شوند. در بيشتر موارد، حركات مزبور آن قدر كوچك هستند كه حس نمي شوند. زمين لرزه فقط هنگامي رخ مي دهد كه حركت سنگ ها خيلي ناگهاني و شديد است. 
بعضي نقاط زمين درطول 100 ميليون سال بارها محل چنين فعاليت هايي بوده اند. انسان ها فقط از حدود چهار ميليون سال قبل بر روي زمين مي زيسته اند و بنابراين درك اين فواصل زماني براي ما دشوار است. زمين لرزه ها مدت ها قبل از به وجودن آمدن انسان ها اتفاق مي افتاده اند و يقيناً مدت ها پس از آنها بي ادامه خواهند يافت.